همیشه دوست داشتم یک شال با رنگ صورتـیِ یواش داشته باشم، امـآ همیشه ی خدا وقتِ خریدن شالِ رنگ دلخواهم ، یک تـَشر! به خودم مـی زنم که نکند رنگش با رنگِ صورتم مَچ!(واژه دیگری یادم نیامد !) نشود؟؟چون هیچ وقتِ خدا هم وقت پرو کردنِ شال ُ روسری را نداشته ام! و همیشه ی خدا هم یک شالِ مشکی یا سرمه ایِ تیره کنـآر این صورتـی خوش رنگ بوده.. آن شال مشکـی و سرمه ای را برداشته ام! امروز هم دو رنگ شالِ مشکی و سرمه ای برداشتـم.. آن لحظه با اعتمـآد به نفسِ اینکه "همه" مـی گویند رنگِ صورتت روشن است ُ رنگ های تیره به صورتت می نشیند ، پول فروشنده را حساب کردم.. و نگـاهم را از آن صورتی خوش رنگ دزدیدم! .... ولی با هر قدم که از پاساژ دور می شدم لعنُ نفرین هـآیی که به خودم میدادم بیشتـر می شد ..! شالِ مشکی را سر کردم.. ولی دلم کنـار آن صورتـی ِ خوش رنگ جا ماند ...
++ چقد حرف مردم برایم مهم است؟؟ چرا گوشم را طرف دهانشان میگیرم که ببینم چه می گویند؟؟
++ دیگـر بس است ! .. می خواهم از این دو روزِ دنـیا یک روزش را برای خودم زندگی کنم!
